ဘဝဆုိတာ ျမစ္တစင္းလုိပါပဲ...
အေကြ႔အေကာက္ေတြထပ္
ေျဖာင့္တန္းျခင္းဆုိတာ မရိွ
အသြားအျပန္ စီးဆင္း
လႈိင္းလုံးမ်ားရဲ႕ ပုတ္ခတ္ဒဏ္ကို ခံေနရၿပီး
ျပည့္တဲ့အခါ ရိွသလုိ လုိအပ္ေနခ်န္မွာ
ေလ်ာ့ပါးသြားတဲ့အခါလဲ ရိွေနျပန္တယ္၊
ဘဝခရီးမွာလဲ ထုိနည္းတူပါပဲေလ...
ေျဖာင့္တန္းၿပီး လုိရာဆႏၵေတြက
အၿမဲတမ္း ျဖစ္လာေနတာမွ မဟုတ္ပဲ...။
အေကြ႔အေကာက္ေတြထပ္
ေျဖာင့္တန္းျခင္းဆုိတာ မရိွ
အသြားအျပန္ စီးဆင္း
လႈိင္းလုံးမ်ားရဲ႕ ပုတ္ခတ္ဒဏ္ကို ခံေနရၿပီး
ျပည့္တဲ့အခါ ရိွသလုိ လုိအပ္ေနခ်န္မွာ
ေလ်ာ့ပါးသြားတဲ့အခါလဲ ရိွေနျပန္တယ္၊
ဘဝခရီးမွာလဲ ထုိနည္းတူပါပဲေလ...
ေျဖာင့္တန္းၿပီး လုိရာဆႏၵေတြက
အၿမဲတမ္း ျဖစ္လာေနတာမွ မဟုတ္ပဲ...။
အခ်စ္အမုန္း၊ ခ်ီးမြမ္းကဲ႔ရဲ႕စတဲ့
ေလာကဓံလႈိင္းမ်ားက ရိုက္ခတ္
တေယာက္ထဲ ေလွ်ာက္ေနတာေတာင္
လမ္းက က်ဥ္းေနသလို ခံစားမိ
ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ က်ရႈံးျခင္းဆုိတဲ့ ဒဏ္
ခြဲခြာျခင္းရဲ႕အသံ
ေရလႈိင္းပမာ ရုိက္ပုတ္ေတာ့
အရိႈက္ျပဳတ္မတတ္ပါပဲ...။
ေလာကထဲ က်င္လည္ေနမွေတာ့
ေလာကရဲ႕ဒဏ္ကုိ ခံႏိုင္ေအာင္
ႀကိဳးစားျပင္ဆင္ထားရမွာ။
ဝမ္းနည္းစရာေတြကုိ
လမ္းထဲမွာပဲ ထားခဲ့ႏိုင္ေအာင္
ေမ့ထားသင့္ခဲ့တာ။
ေအာ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ် စိတ္အနာေတြကို
အိပ္ယာအထိ ပါလာရင္
နာက်င္က်င္ စူးရွရွက
ျပဴးျပသလုိ ခံစားရမွာေပါ့...။
သံေယာဇဥ္ဆုိတာလဲ ဒုကၡရဲ႕ျဖစ္ဖ်ားခံရာ
ေရေသာက္ျမစ္ေလးတခုတဲ့...
ဒီေရေသာက္ျမစ္ကုိ
ေၾကြေပ်ာက္သြားေအာင္ ျဖတ္ႏိုင္မွ
တတ္ႏိုင္သမွ် အပူအပင္ေတြကင္းမယ္...။
ကဲပါေလ...အေၾကာင္းစုံေတြ ေပါင္းဆုံမလာခင္
ခုေတာ့ .... ေခါင္းၿခံဳၿပီး အိပ္လုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္...။
(ေႏြႏွင္းမိုး)
#Thu
No comments:
Post a Comment